Oni koji se bave predmetnom problematikom sigurno su upoznati s starim JUS-ovim pravilnikom iz 1978 koji propisuje sljedeće:
Članak 24
Nul vodič nadzemne niskonaponske mreže uzemljuje se kod trafostanice i na svakom radijalnom ogranku dužem od 200 m. Pri tome ukupna otpornost uzemljenja nul vodiča niskonaponske mreže, mjerena u trafostanici bez odvajanja uzemljenja trafostanice, ne smije biti veća od 5 oma.
Članak 25
Uzemljenje svakog radijalnog ogranka mreže dužeg od 200 m izvodi se pomoću jednog uzemljivača na kraju ogranka, ili sa više uzemljivača raspoređenih na dužini od najviše 200 m, gledano od kraja ogranka. Pri tome ukupna otpornost uzemljenja ovih uzemljivača ne smije biti veća od 10 oma.
Predmetni "savjeti" i danas se upotrebavljaju u elektrodistribucijama pa mene zanima otkud baš ove vrijednosti, dakle zašto 5 oma, zašto 10 oma, zašto 200 m. Meni treba neka vrsta reverznog inženjeringa kod ovih pitanja. Naime kojim razmišljanjem i matematikom da ja dođem barem do otprilike tih vrijednosti.
Članak 24
Nul vodič nadzemne niskonaponske mreže uzemljuje se kod trafostanice i na svakom radijalnom ogranku dužem od 200 m. Pri tome ukupna otpornost uzemljenja nul vodiča niskonaponske mreže, mjerena u trafostanici bez odvajanja uzemljenja trafostanice, ne smije biti veća od 5 oma.
Članak 25
Uzemljenje svakog radijalnog ogranka mreže dužeg od 200 m izvodi se pomoću jednog uzemljivača na kraju ogranka, ili sa više uzemljivača raspoređenih na dužini od najviše 200 m, gledano od kraja ogranka. Pri tome ukupna otpornost uzemljenja ovih uzemljivača ne smije biti veća od 10 oma.
Predmetni "savjeti" i danas se upotrebavljaju u elektrodistribucijama pa mene zanima otkud baš ove vrijednosti, dakle zašto 5 oma, zašto 10 oma, zašto 200 m. Meni treba neka vrsta reverznog inženjeringa kod ovih pitanja. Naime kojim razmišljanjem i matematikom da ja dođem barem do otprilike tih vrijednosti.